Familiedag; Een hechte familie                                                                12 mei 2024

Het is alweer 8 jaar geleden en op 12 mei 2024 is het zover. Een familiedag voor de hele familie van Gorp, alle kinderen (de jongste 65 – de oudste 79), kleinkinderen (de jongste 31 – de oudste 58), achterkleinkinderen (de jongste 2 – de oudste 33) en de achter achterkleinkinderen (de jongste 0 – de oudste 4) van Jan en Fien van Gorp-Daniels komen bij elkaar op een boerderij in Reusel. Vier generaties ontmoeten elkaar om hun ouders/grootouders/overgrootouders te gedenken en elkaar weer eens te spreken en te zien. Er is afgesproken dat elk gezin zijn eigen drankje en gebak meeneemt en op het eind van de middag komt er een frietkar. Er is volop zonneschijn en ruimte voor de kleinsten om te spelen. Buiten wordt een lange tafel gevormd van aan elkaar geschoven tafels. Vanaf 11 uur wordt er koffie en thee gezet en druppelen de eerste familieleden binnen. Vooral achterkleinkinderen zijn moeilijk te herkennen, zij zijn in de afgelopen 8 jaar nogal gegroeid, van klein boontje naar bonenstaak. Wie hoort bij wie? Een zus van Ad heeft verschillende foto’s opgehangen van jaren geleden, toen de ouders 50 jaar getrouwd waren en van andere familiedagen, en daar wordt door de aanwezigen naarstig gezocht naar herkenning, van toen, van nu. Zo rond een uur of drie is bijna iedereen aanwezig, het is een gemêleerd gezelschap. Er worden naast Nederlands verschillende talen gesproken, Duits, Frans, Engels, Portugees. Voor mij, als aangetrouwde zus/tante, moest ik wel wennen toen ik in deze hechte familie werd opgenomen. Ik leerde Ad kennen toen de oudere zussen allemaal al een gezin hadden, dus op de traditionele zondag was het altijd druk bij vader en moeder. Ik heb me leren schikken in die traditie maar verwierf ook een eigen plek in het geheel. Mijn keuzes waren soms anders dan gewend, maar werden wel gerespecteerd. Nu, na 44 jaar bij deze familie te horen, ervaar ik vooral de liefde en de waardering voor wie je bent, en dat geldt niet alleen voor mij, maar voor alle leden van de familie, warme of koude kant. Dat vind ik opvallend, dat wie je ook bent, waar je ook vandaan komt, je wordt opgenomen en je hoort er bij. Als de frietkar komt vorm zich een rij, want na al de verhalen en het bijkletsen vraagt de inwendige mens ook om aandacht. Een voor een verdwijnen de gezinnen en familieleden weer, ze nemen wat er over is ook weer mee terug, zodat enkel een afwas overblijft. Vele handen maken licht werk, en ieder kan terugkijken op een geslaagde familiedag.