Dauwtrappen in de tuin 26 november 2024
Vanaf juni 2024 ga ik elke ochtend na/voor ontbijt en studie, dauwtrappen in de moestuin. Het paadje in mijn tuin is van gras, en ik loop al mediterend en denkend aan mantrams op blote voeten over de vochtige sprietjes. De krachten van de aarde en de vochtigheid doen zijn werk aan mijn voeten. Ook de frisse gezonde lucht, met kruiden en bloemengeuren, vult mijn innerlijk aan, ik verbind mij ermee. De warmtekrachten en glinsteringen van de dauwdruppels door de zon op het gras maken dat ik me voel leven, mijn hart verwarmt, en het licht voedt mijn innerlijk, sterkt mijn denken. De chemische krachten van mijn lichaam verlammen mij bij tijd en wijle, ik wil ze overwinnen net als dat ik de dood wil overwinnen, tijdens mijn leven. Dat is mijn streven in de rust die ik in mij draag, elke dag weer, in regen en wind, met de warmte van de zon in voorjaar en zomer en de kou in de herfst en winter. Ik ga het zo lang mogelijk volhouden, ik ben benieuwd of ik er ook fysiek iets van ga merken.
Wat later in oktober merk ik dat mijn voeten er sinds jaren niet meer zo schoon hebben uitgezien. Ik had meestal witte schilfers en wat roodachtige huid daaronder, dan hier, dan daar op de onderkant van de voet en de zijkanten. Nu is daar niets meer van over. Het is nu eind november, vorige week heb ik in het besneeuwde bevroren gras gelopen, heel koud, maar toch verfrissend en ik krijg later als ik thuis ben warme voeten. Dat is ook een voordeel, heeft misschien ook nog met andere invloeden te maken, maar de koukleum, vooral onderbenen, die ik jaren ben geweest is er niet meer.
© Marjo Gijsbers,