Soms keer ik terug naar mijn geboortedorp. Zomaar, omdat ik er graag kom, het is een klein dorp, ik heb er iets mee. Een paar jaar geleden liep in naar het kerkhof om de graven van mijn voorouders te bezoeken. Ik hield even stil voor de grote kerkdeur en bleef perplex staan. Boven de deur waren drie symbolen aangebracht. Ik herkende de alpha en de omega, twee Griekse tekens met daar middenin een cirkel en een gelijkbenig kruis. In de astrologie is dat het teken voor de aarde, een cirkel met een kruis. Ik ‘las’ boven de kerkdeur ‘van begin tot het einde door het stof van de aarde’. De weg die de mens moet gaan gedurende zijn vele levens. Later ontdekte ik dezelfde symbolen in een eeuwenoude grot van St. Petrus in de stad Antaqia in Turkije. In Limburg kwam ik de symbolen tegen met in plaats van het gelijkbenige kruis een christelijk kruis. Dan kun je lezen ‘ van begin tot het einde door het (christelijk) geloof’. De aantrekkingskracht naar mijn geboortegrond blijft, ik voel mij nergens zo thuis als hier in het Brabantse. Symbolen, ze blijven boeien, zeker als je ze een plekje kunt geven.