Puur kind - Blog Marjo

Vorig jaar op 16 maart werd ons eerste kleinkind geboren. Daarmee ging de grootste wens van onze dochter in vervulling. Het wonder weer van zo dichtbij mee te mogen maken, wat een zegen. De jongen is een ‘voorbeeld’ig kind. Hij groeit zoals het hoort, en is in zijn onschuld een kind dat je telkens als je het ziet blij maakt. Hij gaat naar de kinderopvang en dat is goed voor zijn ontwikkeling. Wij mogen als grootouders zo nu en dan oppassen zodat we onze kleinzoon van dichtbij wat langer meemaken. Ik besef dan meer dan ooit dat de kleine dingen van het leven toch het belangrijkst zijn. In bad doen en liedjes voor hem zingen geeft veel plezier. De korte video filmpjes die we kunnen maken van zijn voortuitgang kijk ik met regelmaat terug. Deze tijd van communicatie en mediatechniek is dan een toegift. We zien het gezin niet elke week en beeldvideo van whats’app heeft veel meerwaarde in het contact met hem en zijn ouders. Steeds besef ik weer, ‘wat vliegt de tijd’, als we het jonge gezin weer ontmoeten en hij dan weer zelfstandig kan zitten, tijgeren, kruipen en staan. Zo rond de 10 maanden begon de kleine eenkennig te worden. Dat vond ik toch wel een apart gedrag. Want wat is eenkennigheid eigenlijk? Op internet lees ik daarover; ‘Als je baby eenkennig is geworden, hecht hij zich aan één of twee personen, terwijl hij voor vrijwel alle andere personen (een beetje) bang wordt. Hij beseft ineens dat niet alle mensen papa en mama zijn!’ Dat klinkt logisch maar op een wezenlijk niveau zegt het weinig. Tijdens een meditatie vroeg ik daarom innerlijk wat ‘eenkennigheid’ bij jonge kinderen wil zeggen. Het antwoord dat naar boven kwam borrelen was dat er voor het kind een einde komt aan het één zijn met al dat is en (vooral) zijn ouders. Hij begint, op zijn eigen niveau, te beseffen dat hij niet een en dezelfde persoon met bijvoorbeeld zijn moeder is die hem 9 maanden gedragen heeft en hem daarna gevoed heeft. Hij begint te voelen dat hij een aparte entiteit is en omdat dat een overgangsperiode is lijkt hij angstig en een beetje verloren. Terecht natuurlijk, de meeste overgangen boezemen angst in. Eenkennigheid is dus eigenlijk hetzelfde als uit de eenheid vallen die het kind tot dan toe ervaren heeft, maar krijgt zo toch een andere klank en betekenis voor mij. Er gaat een andere wereld voor hem open. Dat zal zo nog wel een tijdje door blijven gaan. Op zijn verjaardag zette hij voorzichtig zelfstandig de eerste stapjes en liep hij zomaar naar zijn moeder toe, en bij zijn moeder vandaan! Wat een toegift en geluk is dit kind, zo wezenlijk puur nog, in mijn leven.