Vorige week waren Ad en ik op vakantie op de Veluwe. Slecht weer, veel regen. Toch was er elke dag de mogelijkheid om te fietsen, ver te fietsen door het glooiende landschap. Zo brachten we eindelijk een bezoek aan het park de Hoge Veluwe waar we ook het Kröller Muller museum hebben bezocht, en gingen we naar Paleis het Loo. De Hoge Veluwe is echt prachtig, zoveel afwisseling in de natuur, van heidevelden tot dof gele grasvlakten, van groene naaldbossen tot okergeel en bruinrood loofbos, waar de herfstachtige kleurschakeringen mooi oplichtten. De gras- en zandvlakten maakte veel indruk, een stukje Hollands landschap dat generaal de Wet, vrijheidsstrijder van de Boerenoorlog eind 19e eeuw, begin 20e eeuw deed denken aan Zuid-Afrika. Het museum kon mij niet zo boeien als de veelzijdigheid van de natuur, waardoor ik door Ad nu als cultuurbarbaar ben bestempeld. Bij paleis het Loo was het al niet anders. De wandelroutes door het aangrenzende landgoed brachten mij meer in vervoering dan alle schilderijen, het aardewerk, de klokken en te druk ingerichte kamers van het leven van weleer. De geschiedenis van de Willems van Oranje is indrukwekkend in beeld gebracht, dat dan weer wel. Hollands Glorie op zijn best.