Het labyrint - Blog Marjo

Het labyrint. Het boeit me sinds ik er voor het eerst mee kennismaakte. Eerst dacht ik dat een labyrint hetzelfde was als een doolhof. Maar in een doolhof kun je verdwalen, en in een labyrint niet. Ik leerde het labyrint tekenen van Martha Baarda, zij had tijdens haar opleiding een proefschrift geschreven over het labyrint. Als je weet hoe je het kunt tekenen kun je het op allerlei manier vormgeven, bijvoorbeeld met stenen of met een touw, gemaaid in het gras of getekend in het zand op het strand. Dat laatste deed ik op de Orkney eilanden en in Schotland. Een hele bijzondere ervaring, er gebeurde op het moment van tekenen in het zand innerlijk echt iets met mij.

Het labyrint heeft één opening waardoor je naar binnengaat. De eerste 3 rondes loop je in feite aan de buitenkant, daarna vervolgt het pad zijn weg naar binnen, tot je uiteindelijk bij de kern aankomt. De mooie, liefdevolle kern die symbool staat voor het hart van elke mens, waar rust, liefde en vrede is. Het pad van het labyrint lopen kun je ook in kerken, bijvoorbeeld in de kathedraal van Chartres in Frankrijk. Sinds de zomer van dit jaar borduur ik. Patronen en zinnen die in me opkomen, zet ik om in kruissteekjes en met liefde borduur ik verder op wat mijn innerlijk aangeeft. Zo kwam het labyrint in mijn gedachten en tekende ik het uit op ruitjespapier. Daarna heb ik het geborduurd en het resultaat zie je op de foto. Ik heb ze inmiddels in alle kleuren van de regenboog gemaakt en op een wenskaart geplakt. Zo kan ieder die het wil, met zijn vinger het patroon volgend, zijn eigen labyrint lopen en kom je tot in de kern van je eigen bestaan. Al naar gelang er nog opdrachten voor jezelf zijn uit te werken, kun je het labyrint eindeloos gebruiken.