Niet zo handig om te gaan wandelen met een schoen waarin de
binnenzool een scheur zit. Daar kom ik pas achter als ik later thuis ben en de
schoen inspecteer om te zien waar de lichte druk van pijn aan mijn voet vandaan
komt. De wandeling valt in de categorie – leven in het nu -. Na een paar
honderd meter merk ik het fluitconcert van rondvliegende vogels op. Vele
meesjes fladderen om elkaar heen en jubelen het uit van vreugde, althans zo
klinkt het mij in de oren, zo blij klinkt hun lied. Zij voelen het voorjaar met
de zon op hun veren vast aankomen. Even verderop ebt hun lied weg en wordt mijn
aandacht getrokken door de roep van een roofvogel. Zijn hoge tonen worden
overstemd door het gekras van kraaien die om hem heen cirkelen. Typisch, even later
wordt de buizerd verjaagd door de troep kraaien, het blijft fascinerend om te
zien hoe de ‘grote’ enkeling wordt verjaagd door de massa. Het gesjirp van
mussen en geka van kauwen blijft hoorbaar voor de rest van de wandeling. Het
pure leven in de natuur in zijn dagelijks ritme. Gedachten waren voor de duur
van de wandeling net zo ver weg als leven op de maan. Mijn hart is vervuld van
blijdschap door het fluitconcert van dat gevederde leven.