Vandaag kreeg ik een brief van Suzan, vriendin voor het leven uit Adana, Turkije. Zij woont dicht bij de Amerikaanse basis, en haar dochter werkt op een school nabij de Syrische grens. Kun jij je voorstellen in wat voor spanningsveld je dan moet leven, al maandenlang, jarenlang? Ze kunnen, net als de meeste mensen, alleen maar afwachten wat er gaat gebeuren. Welke beslissingen er genomen zullen worden die wellicht hun leven zal veranderen, en waar ze niets aan kunnen doen. Zal Amerika kiezen voor een oorlog of zullen ze deze keer meer verstand hebben? Eerlijk gezegd werd ik boos. Boos over deze situatie die uiteindelijk alleen maar om geld en macht gaat. De slachtoffers zijn gewone mensen, net als jij en ik. Die boosheid bracht me ertoe om een brief te schrijven aan de Amerikaanse president Barack Obama. Vanuit eenvoud, liefde en mededogen voor alle mensen van de wereld. Want jezelf machteloos voelen en het gevoel hebben niets te kunnen doen heeft plaatsgemaakt voor actie, hoe klein dan ook. Wil jij iets doen? Schrijf ook een brief, hoe meer hoe liever. Laat de Amerikanen en je medemensen weten wat jij ervan vindt. Oh ja, als je de brief wilt lezen, klik dan hier.