Als een medemens verkiest anders te denken dan wij
1 juli 2018
Met deze zin begon een stukje tekst uit een boek en het raakte mij tot diep in mijn wezen. Niet voor niets natuurlijk want er gebeurde op dat moment in mijn omgeving het een en ander. Met mijn zoon en een dierbare vriendin, met mij zelf, eigenlijk een doorgaand proces maar toch een sterk op zichzelf staand iets dat helemaal doorvoeld en doorleefd mocht worden. Het stukje tekst in zijn totaliteit was als volgt;
‘Als een broeder/zuster (medemens) verkiest anders te denken dan wij waarom zouden wij daar iets aan doen? Er is ruimte voor iedereen want wij zijn allen uit hetzelfde voortgekomen. We mogen ons er niet in mengen want als we er ons in mengen vertragen we slechts onze eigen ontwikkeling en isoleren we ons.’
Deze tekst gaf mij de kans om naar de gebeurtenissen van dat moment te kijken op een andere manier dan voorheen en ik kon binnen een paar weken tot aanvaarding van die gebeurtenissen komen. Het is oke dat mensen verkiezen op hun eigen manier te denken en te doen. Ik hoef daar dan niets meer aan bij te dragen. Je wilt er zijn voor mensen en hen verder helpen als ze het moeilijk hebben in het leven of tegen iets aanlopen waar ze nog geen raad mee weten. Maar dat wordt eigenlijk helemaal niet gevraagd of verlangt. Nadat die eerste zin was ingedaald kon ik pas verdergaan met de daarop volgende zin. Er is ruimte voor iedereen want wij zijn allen uit hetzelfde voortgekomen. Zo waar, zo goed. En de laatste zin viel toen snel op zijn plek. We vertragen namelijk onze eigen ontwikkeling door steeds te blijven hangen in de problemen en ongemakken van anderen, en je isoleert jezelf. Als een medemens, wie het ook is, je hulp nodig heeft, komt hij daar uit zichzelf wel om vragen. Het is voor mij een wijze les, want ik help graag anderen. Maar ik weet nu dat het wel gevraagd mag worden, en je niet altijd ongevraagd adviezen hoeft te geven, ook al bedoel je het nog zo goed.